Bazı sebepler nedeniyle bazı çiftler, biyolojik yoldan çocuk sahibi olamadıkları için ya da ailesi olmayan bir çocuğa aile olabilmek için evlat edinmeyi tercih ederler.
İnsanların kendi öz çocuklaına bile zaman zaman olumsuzca davranabildikleri bir toplumda, bir çocuğu evlat edinip ona sevgi ve şefkat dolu bir aile ortamı sunmanın çok yüce bir davranış olduğunu bilmek oldukça kıymetlidir.
3 yaş itibari ile çocuğa gerekli açıklama yapılmalıdır. Çünkü çocuklar ilk sorusunu 3 yaş itibari ile sorar ve bu soru genellikle ‘Ben nereden geldim?.’ Sorusu olur. Çocuğun bu sorusuna doğru şekilde cevap veriyor olmak oldukça önemlidir. Bu bilgiyi erken yaşlarda edinen çocukların durumu kabullenmesi sorunsuz gerçekleşmektedir. Çocuk gerçeği ne kadar geç öğrenirse durumu kabullenmesi o kadar güçleşir.
Böyle bir bilgiyi ileri ileri yaşlarda öğrenen çocuklarda, kırgınlık kızgınlık tepkileri oluşabiliyor. Güven duyguları zedelenebiliyor.
Burada önemli olan çocuğun bilişsel seviyesine uygun kısa ve basit cümlelerle çocuğu bilgilendiriyor olmaktır.
Örneğin; “Ben ve baban bebeğimizin olmasını çok istiyorduk ancak olmadı, sonra senin gibi Çocukların olduğu bir yere gittik, orada seni gördük bize öyle güzel gülümsüyor öyle güzel bakıyordun ki, bizim seni sevdiğimiz gibi senin de bizi sevdiğini hissetmiştik. Çocuğumuz olmanı çok istedik. Bunu senin de istediğini anlamıştık işte sen o günden sonra bizim çocuğumuz oldun ve hep öyle kalacaksın.” Şeklinde konuşmalar yapılabilir.
Burada çocuğun gerçeği öğrendiği zamanki yaş aralığı önemlidir. Duruma verilen tepki yaşlara göre farklılık gösteriyor olsa da çoğu zaman karşılaşılan en yoğun tepki, kaygıdır.
Çocuk, bugüne kadar birlikte olduğu anne babasının kendisini bırakacağından, hiç tanımadığı gerçek anne babasının gelip onu alacağını düşünüyor olmasından dolayı korkup kaygı duyabilir.